На які прайшоў у Лондане чарговым аўкцыёне MаcDougall's Белгазпрамбанкам былі набытыя тры палатна ўраджэнца Брэста, прадстаўніка напрамкі рускі мадэрн.
Паводле інфармацыі прэс-службы Белгазпрамбанка, гэта ўстанова ў другі раз звяртаецца да спадчыны Дзмітрыя Стэлецкага: у мінулым годзе банк набыў яго карціну "Ноч святога Іаана", якая стала першым творам майстра, вернутым у Беларусь, на гістарычную радзіму аўтара.
Пасля гэтага аўкцыёну. карпаратыўная калекцыя Белгазпрамбанка папоўнілася новымі артэфактамі, створанымі Стеллецким - диптихом "Баяры" і карціна "Казка". Паводле дадзеных, размешчаных на сайце MacDougall's, дыпціх быў прададзены за 144.427 еўра (у эквіваленце), а "Казка" - за 42.749 еўра. Дарэчы, MacDougall's з'яўляецца адзіным аўкцыённым домам, які спецыялізуецца выключна на рускай мастацтве: таргі праходзяць два разы ў год падчас "Рускіх Тыдняў" ў Лондане (у чэрвені і снежні) і ўключаюць ў сябе карціны рускіх мастакоў XIX -XXI стагоддзяў, а таксама графіку, іконы і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва.У банку разлічваюць, што дзякуючы новым паступленням у карпаратыўную калекцыюбеларусы змогуць атрымаць больш поўнае ўяўленне пра творчасць знакамітага земляка, пра яго ўнікальны стыль, як зімой, так традыцыі старажытнарускага мастацтва і еўрапейскага жывапісу мадэрну.
Даведка "БК"
Стэлецкі Дзмітрый Сямёнавіч (1 (13) студзеня 1875 г. Брэст-Літоўск - 1947 Парыж) - скульптар, мастак, сцэнограф, іканапісец. Нарадзіўся ў сям'і ваеннага інжынера Сямёна Васільевіча Стэлецкага. Маці Кацярына Георгіеўна памерла 1 траўня 1877, захаваўся помнік на Трышынскіх могілках у Брэсце. Дзяцінства Стэлецкага прайшло ў маёнтку яго бацькі ў в. Шастакова Брэсцкага павета (цяпер у Камянецкім раёне). У 1896 бацька будучага мастака атрымаў дазвол на пераезд у Пецярбург. І ўся сям'я Стеллецких пасялілася на Васільеўскім востраве, на 9-й лініі ў доме № 22. У гэтым жа годзе Дзмітрый Семяновіч паступіў у Вышэйшае мастацкае вучылішча пры Акадэміі мастацтваў у Пецярбургу. У 1897 перайшоў на скульптурнае аддзяленне, якое было ім скончана ў 1903. Жыў у Пецярбургу, шмат падарожнічаючы па старажытным рускім гарадах і кляштарам. Быў сябрам Саюза рускіх мастакоў і "Свету мастацтва". Заваяваў сабе імя ў першую чаргу як скульптар. Выразна размалеўваў свае творы (звычайна з гіпсу або дрэва), імкнучыся адрадзіць яркую скульптурную полихромию Сярэднявечча і Рэнесансу (бюст Леанарда да Вінчы, 1906, Траццякоўская галерэя; "Знатная баярыня (Марфа Посадница)", 1910, Рускі музей). Паспяхова працаваў і як майстар скульптурнага партрэта. Часта звяртаючыся да матывах нацыянальнай даўніны, стаў адным з найбольш яркіх прадстаўнікоў мадэрнісцкага "рускага стылю". Перапісаў славянскай вяззю "Слова пра паход Ігаравы", упрыгожыўшы яго сваімі арнаментамі і ілюстрацыямі (Траццякоўская галерэя). Паспяхова выступаў як жывапісец і сцэнограф (эскізы дэкарацый да оперы "Снягурка" М.А.Рымскага-Корсакава для Марыінскага тэатра, 1910; Рускі музей і Траццякоўская галерэя).
У пачатку Першай сусветнай вайны апынуўся ў Парыжы і ў Расію не вярнуўся, застаўшыся ў Францыі. Працягваў плённа працаваць як жывапісец-станкавіст, скульптар і сцэнограф. У 1925 стаў адным з заснавальнікаў таварыства "Ікона", які паставіў сваёй мэтай клопат аб традыцыях праваслаўнага рэлігійнага мастацтва. Унёс выдатны ўклад у працяг гэтых традыцый, упрыгожыўшы сваімі абразамі і фрэскамі нямала храмаў рускага замежжа, а таксама выканаў цэлы шэраг абразоў і рэльефная распяцце з надпісам у памяць аб загінуўшых у Першай сусветнай вайне. Памёр у Сэнт-Жэнеўеваў-дэ-Буа 12 лютага 1947 года.
Дарэчы, вучоны-нобелиат Пётр Капіца – стрыечны пляменнік Дзмітрыя Стэлецкага. У блізкім сваяцтве з ім таксама знакамітая Ганна Марлі – аўтар гімна французскага Супраціву ў гады Другой сусветнай вайны "Песня партызан".
