10 ліпеня ў Нацыянальным мастацкім музеі зачыніцца самая гучная выстава ў гісторыі Беларусі. Нагадаем, упершыню ў адной выстаўнай прасторы каля 30 беларускіх музеяў прадставілі свае артэфакты, а гэта амаль 500 экспанатаў. З 27 сакавіка па 7 ліпеня гэтага года выставу ўбачылі амаль 24 тысячы чалавек: квіткі купілі 13 960 гасцей, яшчэ 10 тысяч пазнаёміліся з ёй падчас акцыі «Ноч музеяў». Супрацоўнікі музея правялі 320 экскурсій, а ў кнізе водгукаў людзі пакінулі больш за 700 запісаў.
— Падобных праектаў у Беларусі ніколі не было. Я лічу, што гэта вельмі важны, самы паспяховы і знакавы праект не толькі года, а можа і дзесяцігоддзі, які даў нам магчымасць вярнуцца да сваіх каранёў. І тых, хто іх не ведаў, гэтая выстава прымусіла трохі падумаць, хто мы такія і адкуль, — кажа генеральны дырэктар Нацыянальнага мастацкага музея Уладзімір Пракапцоў. — У афармленні прымалі ўдзел спецыялісты з Літвы і Расіі. І ў выніку мы бачым унікальны праект і ў плане экспазіцыі, дызайну, выдавецтвы, так як да выставы быў распрацаваны каталог ў папяровай і электроннай версіях, а таксама аўдыягід на трох мовах — рускай, беларускай і англійскай. Падчас працы экспазіцыі быў прададзены 51 папяровы каталог, 243 каталогі ў электроннай версіі і 531 аўдыягід.
— Гэтай выставай мы хацелі паказаць, чым мы можам і павінны ганарыцца. І запісы ў кнізе водгукаў даказваюць, што беларусы ўсвядомілі, што ім ёсць чым ганарыцца, — распавёў на ўрачыстым закрыцці экспазіцыі старшыня праўлення «Белгазпрамбанка» Віктар Бабарыка. — Вельмі складана перарабіць людзей, старэйшых за 30-40 гадоў, калі Беларусь была часткай вялікай краіны. Так, было добра, але асобна тады мы не ўспрымалі сябе. Прыемна было чытаць водгукі дзяцей, моладзі і студэнтаў, якія цяпер ўсведамляюць, хто яны такія. Я думаю, што мы зрабілі праект, якім і заўтра будуць ганарыцца, які будуць успамінаць.
Выстава яшчэ не скончылася, але яе ўжо ацанілі замежныя эксперты і цяпер чакаюць у сваіх выставачных залах. У Менску нават пабываў самы галоўны музейшчык свету з музея Гугун, і гэтую выставу хочуць паказаць у Кітаі.
— Асаблівай папулярнасцю на выставе карысталіся карціны Шагала і Суціна, таму што гэта вялікая рэдкасць для нас. Асаблівую цікавасць выклікалі і супрэматычныя працы, у прыватнасці праект Цэслера і Войчанкі. У цэлым жа людзі дзівіліся багаццю і спектры экспанатаў, — кажа загадчыца аддзела сучаснага беларускага мастацтва Нацыянальнага мастацкага музея Вольга Архіпава. — У нас была неверагодная гісторыя з карцінай «Пахаванне ў мястэчку» Ісаака Мильчина. Адзін наведвальнік прыйшоў на выставу і нічога не ведаў пра мастака, упершыню убачыў яго працу і заплакаў. Ён адразу закахаўся ў твор і сказаў, што гэта самая лепшая праца на гэтай выставе. Была група, дзе хлопчык на падыходзе да карцін Шагала сказаў, што не разумее такое мастацтва, чаму менавіта такім чынам пісалі карціны. Усё растлумачылі і распавялі.
— Мне падабалася вадзіць экскурсіі ў другім зале, дзе прадстаўлена культура часоў Рэчы Паспалітай. Падлеткі вельмі дзівіліся, што ў нас гэта было, што ў нас такія багатыя сувязі з заходнееўрапейскімі краінамі, што наша гісторыя пачынаецца не з Вялікай Айчыннай вайны. Было такое адчуванне, што ў іх вочы адкрыліся, — распавяла нам навуковы супрацоўнік аддзела сучаснага беларускага мастацтва Нацыянальнага мастацкага музея Наталля Сяліцкая.
